Η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) θεωρείται μέχρι σήμερα διαταραχή της παιδικής ηλικίας. Παρόλαυτά ,ένα 50% των παιδιών που έχουν διαγνωσθεί με ΔΕΠΥ παρουσιάζουν συμπτώματα και στην ενήλικη ζωή. Με ένα συντηρητικό υπολογισμό ένα 2,5% των ενήλικων σήμερα έχει ΔΕΠΥ.Για τα συγκεκριμένα άτομα, η συμπτωματολογία είναι συνεχής και παρεισφρύει σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας τους.
Τόσο η διάγνωση όσο και η διαχείριση και θεραπεία της ΔΕΠΥ στους ενήλικες παρουσιάζει σημαντικές δυσκολίες. Για παράδειγμα, οι ψυχίατροι διστάζουν να χορηγήσουν διεγέρτες , φάρμακα για τα οποία απαιτείται η χρήση ειδικού συνταγολογίου. Άλλες προκλήσεις συμπεριλαμβάνουν την χρήση ενημερωμένων διαγνωστικών κριτηρίων ,την διαφοροποίηση της συμπτωματολογίας και την συννόσηση στην ενήλικη ζωή.Πρίν την έκδοση του διαγνωστικού εγχειριδίου της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας (DSM-5) ,τα διαγνωστικά κριτηρία ήταν διαμορφωμένα για παιδιά και έφηβους κ
αι δεν ήταν επικαιροποιημένα για ενήλικες. Στο DSM-5 μειώθηκε επίσης ο αριθμός των απαιτούμενων συμπτωμάτων για ενήλικες ,προκειμένου να τεθεί η διάγνωση. Η χρήση αυτοσυμπληρούμενων ερωτηματολογίων ,όπως το Adult ADHD Self-Report Scale, βοηθά σημαντικά στην κατανόηση και στον εντοπισμό της συμπτωματολογίας όπ
ως και στο πως ,τα συμπτώματα αυτά,επηρεάζουν την καθημερινότητα των ατόμων αυτών.Σημαντικό βήμα στην διαγνωστική αξιολόγηση ,είναι επίσης η συνόσσηση . Άτομα με ΔΕΠΥ μπορούν να έχουν κατάθλιψη,αγχώδης διαταραχή και χρήση τοξικών ουσιών και σε ποσοστά διπλάσια από τον γενικό πληθυσμό. Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι 87% τ
ων ενηλίκων με ΔΕΠΥ είχαν διαγνωσθεί με μία ακόμα διαταραχή,58% με δύο.Από τα παραπάνω ,διαφαίνεται ότι είναι σημαντική μια σωστή και ακριβής διάγνωση. Μια πλήρης αξιολόγηση για ΔΕΠΥ πρέπει επίσης να περιλαμβάνει λήψη αναλυτικού ιστορικού όπως επίσης και διαφορική διάγνωση για διαταραχές διάθεσης,αγχώδεις διαταραχές και χρήση ουσιών, διαταραχές με συμπτωματολογία παρόμοια με αυτή της ΔΕΠΥ.